Simon(t)-de-l’Enclus

Het zou wel eens de warmste editie van Si-Mont-de-l’Enclus ooit kunnen worden. Als steun aan Greta en haar vrienden nemen we niet de zeilboot, maar onze dierbare fiets om koers te zetten richting de Kluisberg.

Gezien Machelen-brug gesloten is wegens uitgestelde brugwerkzaamheden zijn we genoodzaakt via de drukke Tweebruggenlaan in Deinze de Leie over te steken. Vervolgens gaan we via Machelen (langs het Tonneke dat helaas te koop staat) naar Lozer en dan gaat het richting Wortegem, waar we en passant nog een vrij ongekend kasseistrookje meepakken, de Wildendriesstraat.

Dan gaat het via Kaster en Kerckhove richting Ruien. In de aanloop naar de Kluisberg dwalen onze gedachten even af naar de 80 jarige Eddy Merckx, die op 17 september 1977 in het criterium van Kluisbergen zijn 525ste en laatste overwinning binnenhaalde.

Genoeg nostalgie, geen half werk dit jaar. We doen de volledige beklimming van de Kluisberg tot aan de toren dit jaar. Deze toren zou tijdens de godsdiensttwisten gedurende de 16de eeuw gediend hebben als schuilplaats voor de Bosgeuzen en later als uitkijkpost voor het leger van Napoleon Bonaparte.

Boven aan de toren zal de niet onknappe waardin van Club Paradiso, mogelijks een afstammelinge van de Bosgeuzen, klaar staan om ons klimmersleed te verzachten met Bosgeuzennat.

Voor de eerste editie liet ik me door Luc Dethier overhalen om het peloton inclusief volgwagen, tot wanhoop van Carlos, over de 4 km onverharde en vol putten liggende Torendreef/Vierschaar over de rug van de Kluisberg te sturen. Het was een memorabele editie.

Bij deze editie gebruiken we ons verstand en zetten we voorzichtig de brede afdaling in richting Orroir om dan via Gijzelbrechtegem naar Deinze terug te keren.

Met 100km op de teller en 520 hoogtemeter arriveren we moe en voldaan terug in Landegem.